Verhaal Ard: Argwaan

Deel 41

Willem krijgt in één keer een drang om te gaan kijken op de plek waar de boswachter is vermoord. Hij is niet vaak maar in het bewuste bos geweest. Maar misschien kan hij daar wel iets vinden wat hem verder op weg brengt. Hij pakt zijn telefoon om Jaap te bellen, misschien weet hij precies op welke plek het is geweest waar de boswachter is doodgeschoten. Als Jaap heeft uitgelegd waar hij het kan vinden en dat de familie van de boswachter er een gedenksteen heeft geplaatst, is Willem vastberaden op weg gegaan. Hij loopt door het bos op weg naar de bewuste plek. Op een open plek ziet hij een kruis staan met de naam van de boswachter er op en de datum waarop het gruwelijke incident heeft plaats gevonden. In gedachten staat hij zeker een minuut of vijf na te denken wat het voor de familie betekende dat deze man zo is doodgeschoten. Hij vindt zichzelf dom en begrijpt nu ook maar al te goed wat Monique bedoelde toen ze zei hoe groot de onzekerheid en de angst voor de familie was. Spijt heeft hij wel dat hij gezwegen heeft maar aan de andere kant heeft hij niets te maken met deze zaak. Hij schrikt op omdat hij in de verte een motor hoort aankomen. De open plek is niet de plek waar hij gezien wil worden en hij loopt richting de struiken om zich daar te verstoppen. Het geluid van de motor zwelt aan en even later ziet Willem dat iemand zijn motor op de open plek zet en een pad volgt langs het gedenkteken van de boswachter. Wie het is die er loopt kan hij niet goed zien maar wel dat de persoon een tas bij zich heeft. Hoelang Willem in de struiken heeft gezeten weet hij niet maar als de motorrijder terugkomt en met het nodige kabaal wegrijdt, heeft Willem wel gezien dat hij zonder tas is teruggekomen. Hij verbaasd zich erover en als het geluid is weggestorven, loopt hij het pad op waar hij de motorrijder ook naar toe heeft zien gaan. Wat hij zoekt weet hij niet maar als hij na een minuut of vijf het geluid van een blaffende hond hoort, nodigt hem uit om verder te zoeken en verder te gaan. Hij herkent het geluid en hij weet zeker dat het Boris is die hij hoort. Ergens achter struiken komt het vandaan en als hij op de plek is, ziet hij een gecamoufleerd luik. Met alle kracht die in hem is, opent hij het luik. Hij ziet een grote ruimte waarin allerlei materiaal ligt en hij ziet Boris, vastgebonden met een touw. Hij weet niet hoe snel hij hem moet losmaken en daarna klimt hij uit het hol en sluit hij het af. Boris blijft hem begroeten en als hij een eind van de plek vandaan is, neemt hij de tijd om te kijken of Boris ook ergens last heeft of wonden heeft maar zo op het eerste oog, lijkt alles mee te vallen.

--- wordt vervolgd ---​

 

Deel 42

Met een blij gevoel rijdt Willem uit het bos op weg naar zijn boerderij. Hij heeft Boris terug en zo te zien is er niets met zijn maatje, zijn hond aan de hand. Hij is opgelucht en blij. Hoe kan het ook anders? Wat hij alleen niet begrijpt is wat er allemaal in de ondergrondse hut lag. Een grote hoeveelheid spullen die hij niet direct kon thuisbrengen maar als hij het goed zag was het vooral elektronica. Computers, telefoons en andere zaken. Hij was ook verbaasd dat er daar een ondergrondse hut was. Compleet afgewerkt met steen alsof je er voor langere tijd kan verblijven. Maar omdat hij Boris had gevonden heeft hij niet echt goed rond gekeken. Hij vraagt zich alleen wel af wie die persoon is geweest die op de motor kwam aanrijden. Het vervelende is wel dat hij niet heeft kunnen zien wie het was. Maar goed hij gaat nu naar huis. Terug naar Monique en dan misschien vanavond maar eens langs gaan bij Willeke. En het geld wat er via de sms gevraagd is? Daar zal hij morgen wel over na gaan denken. Dat heeft op dit moment niet de eerste aandacht.

Hij probeert mee te fluiten met een liedje op de radio maar hij kan geen wijs houden. Al fluitend stapt hij uit zijn auto. Als hij de achterdeur open doet, springt Boris uit de auto. Willem loopt naar de woonkeuken en Boris loopt als vertrouwd achter hem aan. Monique staat achter het gasfornuis. “Ik ben thuis en kijk eens wie ik heb meegenomen?” Boris begint echter te grommen en te blaffen dat Monique verschrikt opkijkt. “Hoe kom jij aan Boris? Waar heb jij hem gevonden? Ik dacht dat Boris .… Fijn dat hij weer terug is. Kom Boris, dan krijg je wat lekkers.” Monique loopt naar de koelkast maar Boris kruipt weg achter Willem. Verbaasd kijkt Willem naar het tafereel. “Ga maar Boris, pak het maar.” Maar Boris gaat liggen en kijkt de andere kant op. Hij negeert Monique en Willem is verbaasd dat het zo is. “Ze zal wel geschrokken zijn van alles wat er gebeurd is”, zegt Monique en ze gooit een stukje leverworst richting Boris. De hond kijkt naar Willem en naar de leverworst maar doet niets. “Pak het maar”, zegt Willem en dan eet Boris het stukje leverworst op en gaat hij in een hoek van de keuken liggen met zijn ogen gericht op Willem en Monique.

--- wordt vervolgd ---​

 

Deel 43

Onder het eten is Willem stil en met zijn gedachten bij hele andere dingen dan hij normaal zou zijn. Hij schrikt van de vraag van Monique op uit zijn overpeinzingen. “Je wil weten of ik nog weg ga vanavond? Waarom vraag je dat? Je wil nooit weten of ik weg ben omdat ik bijna altijd thuis ben. Maar ik zal je vraag beantwoorden. Ik weet nog niet of ik thuis ben vanavond.”
“Dat is dan jammer, want ik was van plan om weg te gaan vanavond en ik ga er van uit dat jij op zal passen op Henk.”
“Daar heb ik een hekel aan. Dat doe je nu altijd. Eerst vragen of ik weg moet omdat jezelf weg moet. Zeg dan gewoon ik ben er niet. Waar ga je heen? En wist je het niet eerder want je hebt helemaal niets gezegd.”
“Dan ben ik het waarschijnlijk vergeten te zeggen. Maar een vriendin van me heeft me vorige week uitgenodigd om gezellig een kop koffie te komen drinken.”
“Prima, ik vermaak me thuis wel. Ik heb nog wel wat administratieve dingen die ik moet doen. Heb je al een idee hoe laat je weer thuis ben?”
“Nee, geen idee. Maar het zal wel niet zo laat zijn.”
Willem eet verder. Hij vindt het aan de ene kant wel fijn dat Monique niet thuis is maar aan de andere kant had hij graag langs Willeke gegaan om te kijken hoe hij haar zou kunnen helpen.

Nadat hij klaar is met eten loopt hij naar buiten. De avonden zijn al lichter dan eerder het geval was en hij kijkt graag uit over zijn land. Starend in de verte komt hij altijd tot rust. Boris die normaal altijd al bij hem in de buurt is, loopt naast hem en wijkt geen moment van zijn zijde. “Ach”, denkt Willem “Het dier zal wel erg geschrokken zijn van wat er is gebeurd.”
Met zijn handen op het hek, kijkend naar de lucht, merkt hij hoe vredig het hier is. Dat wat er allemaal gebeurd is en wat er boven zijn hoofd hangt, lijkt verder weg dan ooit. Hij wordt opgeschrikt door zijn mobiele telefoon. Hij neemt hem op als hij ziet dat het Kees is. “Hoi Kees, hoe is het?” “Goed Willem, ik wil je alleen maar even waarschuwen en meer kan ik er niet over zeggen maar als je denkt dat je onkruidverdelger heb gesproeid? Nee hoor dat was alleen maar water. Dat heeft Harold mij zelf gezegd. Fijne avond verder.” Voor Willem kan reageren is de verbinding verbroken.

--- wordt vervolgd ---​

 

Deel 44

Willem kan het niet geloven wat hij net gehoord heeft van zijn vriend Kees. Wat is dan de zin geweest om over het land te lopen en te sproeien? Gewoon water sproeien? Dat is een zinloze actie. Zeker als je dat in de nacht doet. Dan heeft het weinig zin. Of er moet een methode zijn die hij nog niet kent. Het heeft ook geen enkele zin, zeker niet in de winterperiode omdat de grond dan meestal wel nat genoeg is. Hoe meer hij gaat nadenken over de actie die ze gedaan hebben, hoe minder hij begrijpt. Wat is de zin geweest van die actie? En hoe kan het zo zijn dat Kees dit gehoord heeft van Harold. Harold zit immers in voorlopige hechtenis en het lijkt niet logisch dat Harold Kees heeft gebeld om te zeggen dat er water in de rugsproeier zat. Willem baalt dat hij Harold niet kan spreken. Waarschijnlijk zullen zaken dan helder worden. Harold kan hij misschien niet spreken maar wie weet kan Willeke hem wel helpen. Of hij haar maar dan kan hij misschien meer te weten komen over de reden van de acties van Harold. Dat gedoe ook met Monique die weg moet vanavond, zit hij nu mooi mee.
Hij loopt weer terug over zijn erf en loopt zonder wat te zeggen door de woonkeuken heen naar zijn werkkamer. Het nummer van Harold ligt nog op zijn bureau en even later heeft hij Willeke aan de lijn. “Willeke, weet je al wat meer van Harold? En weet je al wat meer over het feit dat je niet bij je geld kan? Ik wil je wel helpen vandaag maar dan moet je wel deze kant opkomen. Als je dan wat spullen meeneemt van de administratieve kant, kan ik misschien kijken hoe het zit.”
“Harold hield de administratie bij op zijn laptop. Die heeft de politie in beslag genomen. Dus ik weet niet goed wat ik kan doen op dit moment. Ik bemoeide me nooit met die zaken. Maar ik denk wel dat ik weet hoe het komt dat er geen geld meer is. Maar ik weet niet of het veilig is om dat via de telefoon te vertellen. Ik kom vanavond wel langs bij je.”
“Dat is goed. Dan zorg ik dat de koffie klaar staat. Misschien een vreemde vraag maar heeft Harold ooit zijn motorrijbewijs gehaald?”
“Harold? Ik kan het me niet voorstellen. Waarom vraag je dat?”
“Leg ik je vanavond of beter gezegd straks wel uit.”

--- wordt vervolgd ---​

 

Voor de liefhebbers een derde deel. Dat komt alleen maar door het feit dat ik voor mezelf het verhaal graag wil afronden. Pin me morgen niet vast op weer drie delen.
O ja. Vanavond iets meer dan 400 woorden. (vinden jullie vast niet erg)

Deel 45

Willem heeft de koffie in de thermoskan gedaan en wacht op Willeke. Hij heeft niets van deze ontmoeting gezegd tegen Monique omdat ze toch niet thuis is vanavond en hij wil weten hoe alles zich tot elkaar lijkt te verhouden. Informatie verzamelen en dan uiteindelijk de conclusie kunnen trekken. Zijn zoon Henk ligt in bed en Boris ligt naast Willem die aan de tafel zit. Hij is extra gespitst op geluid wat hij kan horen want hij is te ongeduldig. Wat hem betreft mag Willeke wel komen want dan heeft hij tenminste duidelijkheid. Althans duidelijkheid over het financiële gedeelte van Harold. Misschien snapt hij dan ook meer van alles wat er verder aan de hand is want dat er allemaal dingen gebeuren die hij niet heeft kunnen vermoeden dat is hem wel duidelijk. Hij kijkt nog maar een keer naar de klok en staat dan op om te kijken of hij in de verte al een auto ziet aankomen richting zijn erf. In de verte ziet hij twee lichten aan komen rijden dus dat zal als het goed is Willeke wel zijn. Hij voelt zich gespannen omdat hij niet weet wat zij hem zal vertellen. Daarnaast kent hij haar wel als vrouw van Harold maar zoveel contact hadden ze nu ook weer niet. Alleen als Harold erbij was. Hij loopt richting zijn erf en als Willeke uitstapt, begroet Willem haar hartelijk. “Kom binnen, ik heb de koffie klaar.”
Als ze even later tegenover elkaar zitten is het Willeke die begint met praten. “Ik ben er ondertussen achter gekomen waarom Harold geen geld meer heeft op de rekening van ons samen. Het schijnt dat hij tot diep in de nacht online zit te pokeren. Vanmiddag kwam er een afschrift van zijn creditkaart en daarop is te zien dat hij in korte tijd heel veel geld heeft gebruikt om te kunnen pokeren. Ik kan niets anders bedenken dat hij daaraan zoveel geld heeft uitgegeven.”
Willem luistert naar wat Willeke zegt. Hij knikt en snapt dat het lastig is om te helpen maar zij is niet degene die er veel aan kan doen, dat is hem wel duidelijk. “Heb je wel geld om iets te kunnen kopen zoals eten?” “Nee, alles is geblokkeerd. Ik kan nergens bij. Ik…” Willeke barst in snikken uit. Willem weet zich geen raad. Wat moet hij doen. Hij staat op om een glas water te pakken en zegt dan: “Ik kan je wel honderd euro lenen. Dan geef je het later maar terug.” Hij pakt twee briefjes van vijftig euro uit zijn portemonnee en legt ze voor Willeke neer. “Dank je. Ik zorg er echt voor dat je het terug krijgt. Waarom wilde jij weten of Harold kan motorrijden?”, vraagt Willeke als ze haar tranen gedroogd heeft. Willem zwijgt even en denkt na. Hij wil haar niet te veel lastig vallen met wat er is gebeurd. Zeker niet nu blijkt dat ze het al zo moeilijk heeft. “Het leek me leuk om van de zomer als groep van 5 een rit op de motor te maken. Dus ik dacht dan moet ik eerst weten of Harold ook kan motorrijden. Maar nu het niet kan moet ik maar wat anders bedenken. Weet jij al wat meer wanneer hij vrij komt?”
Willeke schudt haar hoofd. “Nee, ik sprak vanavond zijn advocaat en het schijnt dat Harold bij bedrijven die gecontroleerd moesten worden, ze bedreigde dat hij hun status als biologisch af zou pakken of ze moesten betalen. Een van de laatste bedrijven heeft toen gebeld met Skal waar Harold werkt en zo is het balletje gaan rollen.”

--- wordt vervolgd ---

 

Deel 46

Als Willeke weer naar huis is gegaan, zit Willem achter zijn bureau de hele situatie te overdenken. Harold heeft dus financiële problemen. Vervelend voor hem en voor Willeke maar dan nog is het niet te begrijpen wat er allemaal gebeurd is. Een ding is wel duidelijk dat Harold waarschijnlijk uit onmacht die acties heeft ondernomen. Het is alleen vervelend dat hij heeft meegedaan maar als er alleen maar water in de rugsproeiers zat dan is dat wel dom geweest maar op zich niet strafbaar. En met de dood van de boswachter heeft hij niets te maken. Als hij nu niets doet dan is het klaar. Dan kan hij de politie op de hoogte stellen van wat hij weet en kan hij aan de slag gaan met zijn land. Het klinkt misschien aannemelijk om dit te doen maar Willem is te nieuwsgierig geworden wat er aan de hand is. Hij wil ook graag weten waarom iemand hem ergens van beschuldigd. Hij wil ook weten wie degene was die zijn hond heeft meegenomen. En hij heeft al geen hoge pet op van de politie en de overheid dus het is nog maar de vraag als hij niets meer doet of hij de antwoorden zal vinden op de vragen die hem bezighouden. Terwijl hij na zit te denken gaat zijn mijn mobiele telefoon. Hij neemt op omdat hij ziet dat het Monique is. “Met Willem.” Een verdraaide mannenstem klinkt aan de andere kant van de telefoon. “Zoals je merkt, bel ik met de telefoon van je vrouw. Ik heb haar nu maar gevangen genomen om er voor te zorgen dat je daadwerkelijk betaalt morgen. Die hond kon je misschien bevrijden maar je vrouw zal een ander verhaal worden. Morgenochtend rond twaalf uur, kom je met een koffer met tienduizend euro naar het gedenkteken van de boswachter. En denk er aan geen inmenging van de politie anders zie je Monique niet levend terug. “
“Ik wil Monique zelf spreken. Wie zegt me dat je haar ook echt gevangen hebt?”
Even later hoort Willem Monique met een angstige stem zeggen: “Betaal morgen maar Willem. Ze hebben me gevangen genomen aan het begin van de weg naar ons erf.”
Willem wil nog van alles vragen maar de mannenstem zegt tegen hem. “Genoeg gehoord. Tot morgen om twaalf uur.” Daarna is de verbinding verbroken. Willem gooit uit frustratie zijn telefoon op zijn bureau. Dacht hij net dat alles goed was, gebeurt er dit.

--- wordt vervolgd ---​

 

Deel 47

Als de woede bij Willem wat bekoeld is, staat hij op. Er zit op dit moment niet anders op dan iets te gaan doen. Hij weet niet zo goed wat hij moet doen maar hij weet wel dat zijn zoon op dit moment een figuurlijk blok aan zijn been is. Maar voor hij daar een oplossing zal moeten vinden, lijkt het hem verstandig om te gaan kijken of er wat te zien is aan het begin van de weg. Na een korte blik om het hoekje bij zijn zoon die trouwens heerlijk slaapt, stapt hij in zijn auto en rijdt naar het begin van de oprit. De auto van Monique staat scheef geparkeerd op het pad. Het is zo erg dat hij er niet langs kan zonder door de berm te rijden. Hij parkeert zijn auto en ziet de deur van de auto van Monique openstaan. De sleutels van de auto zitten nog in het slot. Willem kijkt in de auto en ziet op de grond bij de pedalen, kleine parels liggen. Als hij het goed inschat zijn die afkomstig van de ketting van Monique die hij haar had gegeven na de geboorte van hun zoon. Elke ochtend is het eerste wat zij doet is die ketting om. Hij wil de parels wel oprapen maar aan de andere kant ziet hij niet in waarom hij dat nu zou moeten doen. Hij stapt in de auto van Monique en rijdt deze langs zijn wagen naar het erf. Hoewel hij niet weet waarom maar hij wil die auto op zijn erf hebben. Hij zet de wagen in de schuur en kijkt nog een keer om het hoekje bij Henk. Dan begint hij aan de wandeling van een tien minuten richting zijn eigen auto. Hij is opgelucht als zijn auto ook op zijn erf staat. Hij heeft ondertussen na zitten denken en weet niet zo goed wat hij nu moet doen. Hij heeft het idee dat er wel een verhaal te bedenken zal zijn waarom het allemaal gebeurd maar hij ziet het niet. Waarom hebben ze Monique meegenomen? Wat willen ze met haar? En hoe kan het nu zo zijn dat ze de auto van haar hebben laten staan? Hij komt er niet uit en net als hij bedenkt dat hij niet goed weet wat hij moet doen, trilt zijn telefoon. In eerste instantie heeft hij het idee dat hij deze beter kan negeren maar zijn nieuwsgierigheid wint het. Hij ziet dat er een sms gekomen is van het onbekende nummer: Voor de duidelijkheid. Morgen 10.000 euro voor de moord en 10.000 voor Monique. Twaalf uur zie ik je. Kom je niet zie je Monique niet terug.

--- wordt vervolgd ---​

 

Deel 48

Willem legt zijn telefoon achteloos weg. Dat geld betalen is hij niet van plan. Misschien nog wel voor Monique maar voor die moord waar hij niets mee te maken heeft zeker niet. Hij denkt rustig na wat hij nu het beste kan doen. Voor hij echter een plan kan maken hoort hij Boris die gaat blaffen. Hij luistert of hij iets hoort wat hem moet verontrusten en even later als hij de deur die wat kraakt van de woonkeuken open hoort gaan, loopt hij snel die kant op. Hij kijkt onderweg of hij iets kan vinden om als het iemand is die hij niet vertrouwd of die hem niet aanstaat het huis kan uitjagen. Als hij de woonkeuken inkomt ziet hij Willeke staan met tranen in haar ogen. “Willem, je moet me helpen. Ze hebben ingebroken in mijn huis. Veel spullen meegenomen. En er lag een brief op tafel. Dit is het eerste deel van de schuld die Harold moet betalen. Zorg dat de rest snel betaald is. ” Ze gaat zitten op een stoel en barst in snikken uit. Willem weet niet zo goed wat hij moet doen. Een arm om haar heen slaan, lijkt hem ongepast. Vrouwen en emoties denk hij, wanneer weet ik nu eens wat ik er mee aan moet. Hij denkt na en zegt dan als Willeke iets tot bedaren is gekomen. “Heb je de politie gebeld?” Willeke schudt haar hoofd. “Nee, want dat stond erbij op het briefje dat ik dat niet mocht doen. Wat moet ik nu doen? Ik weet het niet. Ik zou…” en weer barst ze in snikken uit. Willem denkt na. Hij weet niet zo goed wat dit nu weer betekent maar er zal wel een verband zijn met wat hij allemaal heeft gehoord. Hoe weet hij niet.
Willeke komt langzaam tot bedaren. “Trouwens, toen ik wegreed bij je vandaan zag ik een auto scheef op de oprit staan met een deur open. Nu zag ik die volgens mij niet.”
“Klopt, de auto van Monique stond daar.” Willem denkt na. Hij kan niet bedenken hoe het zo zou zijn dat Willeke betrokken is bij wat er is gebeurd. Misschien kan hij haar vertellen wat hij weet en kan hij op die manier meer informatie krijgen. Dan kan hij daarmee een oplossing vinden voor alles waar hij nu mee geconfronteerd is. Hij pakt een stoel en gat tegenover Willeke aan de tafel zitten en vertelt wat hem is overkomen. Samen met het feit dat Monique niet thuis is en ontvoerd is. k vertelt hij het verhaal van Harold en de vrienden die samen sproeien op een land. Willeke is stil als hij klaar is met vertellen. Na een minuut die uren lijkt te duren zegt ze: “Als ik jou goed begrijp is Harold ergens bij betrokken, heeft hij jou er ook bij betrokken en weet jij niet wat de reden van dit alles is? Het lijkt me zo vreemd. Harold was altijd zo te spreken over je. Hij heeft vaak gezegd dat hij zonder jou hulp nooit had kunnen afstuderen. Ik begrijp het niet.”

--- wordt vervolgd ---

 

Deel 49

De verbazing is af te lezen van het gezicht van Willem. Hij snapt er niets van. Kon hij Harold maar een keer spreken dan was er in ieder geval één ding duidelijk. Dan was het helder waarom hij te maken heeft met de acties die Harold is begonnen. Althans het is nu ook nog maar de vraag of Harold echts iets begonnen is. Misschien heeft hij van iemand gehoord dat hij betrokken zou zijn bij die moord? Willem twijfelt aan alles op dit moment. Wat hij zeker weet is dat hij de boswachter niet heeft doodgeschoten. Wie denkt dat hij het wel gedaan heeft die weet de feiten niet. Degene die zegt dat hij de schuld in zijn schoenen geschoven zou krijgen weet de feiten wel maar die persoon kent hij niet, althans hij weet niet bij wie dat nummer hoort. Als hij logisch nadenkt dan zal het wel een prepaid nummer zijn dus op die manier kan hij ook nergens achter komen. Wat hij ook weet, is dat degene die weet van de moord op de boswachter, dezelfde is die zijn vrouw heeft ontvoerd. Hoe langer hij daarover nadenkt, hoe vreemder het lijkt. Maar wat heeft alles dan te maken met Harold? Waarom is er bij hem ingebroken? Hij denkt na en vraagt dan aan Willeke: “Weet jij wat ze hebben meegenomen? Was het iets speciaals?” “Ik heb niet goed gekeken, zag alleen dat de elektronica meegenomen was. TV, radio, computer en verder hebben ze overal lopen zoeken. Waarschijnlijk naar geld of andere spullen. Omdat ik niet wist wat ik moest doen en ik geen moment in het huis wilde blijven waar ze binnen zijn geweest ben ik in de auto gestapt en hier naartoe gereden.”
“Ik snap het. Je mag hier wel blijven vannacht. Als het licht is ziet het er misschien minder erg uit. Niet dat ik weet wat een oplossing is voor dit gebeuren maar ik wil als jij op mijn zoon kan passen, straks ergens naar toe. Of beter gezegd ik wil eerst iemand bellen om te kijken of hij mij misschien aan informatie kan helpen. Er schiet me iets te binnen wat ik na moet vragen en dan wordt misschien een deel van het probleem mij duidelijk.”
Willem pakt zijn mobiel en belt Jaap ook al is het ondertussen al erg laat. Nadat hij Jaap aan de lijn heeft, is Willem vrij direct met de vraag die hij stelt. “In de periode van de moord op de boswachter, hadden we toch ook te maken met een groot aantal inbraken in ons dorp of ben ik in de war?” “Ja, dat klopt.” “Hebben jullie ook een idee gehad wie er allemaal bij die inbraken betrokken waren?” “Nee, we weten alleen omdat ze een keer betrapt zijn geweest dat het een groep was die op een motor reed. Hoezo al die vragen?”
“Omdat ik denk ik een vermoeden heb, hoe alles in elkaar steekt rond de moord op de boswachter. Ik kan het alleen nog niet met zekerheid zeggen.”

--- wordt vervolgd ---

 

Deel 50

Na het korte telefoongesprek is wel duidelijk geworden dat de golf inbraken in het verleden in het dorp te maken hadden met de moord op de boswachter. Waarschijnlijk zijn degene die dat hol gebruikte vroeger ook degene geweest die op een bepaald moment de boswachter hebben doodgeschoten. Misschien heeft de boswachter hun betrapt. Misschien wist hij van het hol en wilde hij alles verraden. Dat stuk is voor hem duidelijk. Wat hij alleen niet snapt, is het feit dat nu bijna twintig jaar na datum dit allemaal weer boven tafel komt. Dat nu dit allemaal weer is gaan spelen. Hoe kan het zo zijn dat twintig jaar lang iets blijft liggen en er op een gegeven moment met dat wat er toen gebeurd is, weer allemaal nieuwe acties plaatsvinden. Wat is er anders geworden na bijna twintig jaar? Als hij het antwoord weet op die vraag dan is het probleem opgelost. Dan weet hij alles. Hij denkt na want ergens moet er iets zijn. Of het nu gaat om de gebeurtenissen van toen of dat het nu gaat om de gebeurtenissen van nu. Was het Monique niet die zei dat er de laatste tijd veel inbraken werden gepleegd in de stad toen hij een avond weg was geweest met zijn vrienden? Hoe opmerkelijk is dat gegeven nu niet? Er werd vroeger ingebroken dat heeft de boswachter moeten bekopen met zijn leven. Die bewuste dag dat hij is gaan jagen, daar moet een antwoord te vinden zijn. Hij gaat nog een keer in gedachten die dag na. Hoe hij op de fiets ging naar het bos. Hij was het bijna vergeten maar hij is onderweg ingehaald door twee jongens op een fiets, die ook richting het bos gingen. Hij weet nog wie het waren. Twee jongens die een jaar ouder waren dan hem. Zoals hij iedereen kende in het dorp weet hij ook wie de jongens waren of zijn. Maar als die hem hebben ingehaald hebben ze hem misschien ook wel gezien in het bos. Dat zou dan betekenen dat zij weten dat hij er geweest is en dat zij ook weten wie dat gedaan heeft met de boswachter. Hij graaft diep in zijn geheugen. De ene jongen was Jeroen. Die kent hij goed omdat hij met zijn zus is getrouwd. Ze zijn verhuisd naar Canada om daar een boerderij te beginnen en de ander was Sjaak. Sjaak heeft de fietsenmakerij overgenomen van zijn vader. Zijn zwager heeft niets te maken met deze zaak en Sjaak is een gerespecteerd inwoner van het drop. Zij kunnen niet degene zijn die ook maar iets hebben gedaan.

--- wordt vervolgd --- (nog 4 delen hierna)

 

Deel 51

Toch zit het Willem niet lekker dat hij niet kan achterhalen hoe de dingen in elkaar zitten. Hij wil zijn zwager spreken of hij misschien iets weet wat er toen allemaal aan de hand was in die periode. Misschien is het zinloos, misschien is het een vreemd iets om hem er mee lastig te vallen maar het zit hem niet lekker dat hij die twee toen gezien heeft. Een blik op de grote klok die in een hoek van de keuken staat, leert hem dat het bijna middernacht is. Dat betekent dat het in Canada eind van de middag is. Dan kan hij wel bellen met Jeroen. Niet dat hij denkt dat het wat oplevert maar je weet het maar nooit.
Met zijn telefoon aan zijn oor wacht hij tot de verbinding er is. “Met Jeanet”, klinkt de stem van zijn zus aan de andere kant van de telefoon.
“Hoi, zus van me. Hoe is het in Canada?” “Willem, jij aan de telefoon? Je belt nooit of af en toe. Hier is het goed. Hoe is het met Monique en met Henk. Trouwens wat bel je laat. Het moet wel middernacht zijn in Nederland. Er is toch niets ernstigs aan de hand met pa of met ma?”
“Nee, er is niets met pa of ma. Ik wilde alleen aan Jeroen wat vragen maar misschien weet jij het ook wel.”
“Je zal het met mij moeten doen. Jeroen is bij de buren aan het helpen. Dus als hij thuiskomt zal het bij jullie wel midden in de nacht zijn.”
“Ik vertel het wel aan jou. Weet jij nog dat die boswachter is gevonden in het bos en dat hij doodgeschoten was? Volgens mij bijna 20 jaar geleden?”
“Natuurlijk weet ik dat nog. Het hele dorp was in rep en roer toen. Ik weet van Jeroen dat jij die middag ook in het bos was dat het gebeurt is.”
“Weet jij ook dan dat Jeroen er ook is geweest die middag?”
“Ja, dat heeft hij mij gezegd. Hij is niet voor niets naar Canada gegaan. Ik weet niet of ik het mag zeggen maar Jeroen en Sjaak die altijd samen waren, hadden in die periode verkeerde vrienden. Die vrienden hielden zich bezig met inbraken. Jeroen en Sjaak hebben daar nooit aan meegedaan en nadat de boswachter was doodgeschoten, is hij ook weggegaan bij die groep.”
“Hoe komt het dan dat jij dit weet? Ik bedoel die informatie moet je dan toch delen met mensen in Nederland? Weten pa en ma dit ook?”
“Nee, ik weet het ook pas sinds een half jaar. Een vroegere klasgenoot van Jeroen is toen overleden aan ******. Toen Jeroen dat hoorde dacht ik dat hij wel zou schrikken maar hij zei toen blij toe. Toen ik doorvroeg bleek het dus degene te zijn die vroeger het initiatief nam om de inbraken te plegen. Ik zal wel even kijken of ik zijn naam kan vinden.”
Als Willem de naam hoort, valt veel voor hem op zijn plek.

--- wordt vervolgd --- (de drie andere delen heb ik al af op mijn laptop)

 

Ik kan jullie toch niet laten wachten?

Deel 52

Met een koffer in zijn hand loopt Willem naar de plaats waar de boswachter dood is aangetroffen. Hij voelt zich boos omdat hij niet kan begrijpen wat de reden is geweest dat dit nu gebeurd is allemaal. Hij snapt ondertussen wel hoe de dingen gegaan zijn. Zeker toen hij deze ochtend een gesprek heeft gehad met de advocaat van Harold. Nu is hij op weg naar de confrontatie met de persoon die hem dwars wil zitten en die hem zoveel geld wil laten betalen. Hij snapt niet alles maar veel is hem duidelijk. Wat hij weet maar wat onopvallend zal zijn, is dat Jaap al in de struiken zit bij het gedenkteken wat er voor de boswachter is gemaakt. Hij is zenuwachtig omdat hij hoopt dat alles goed komt. In de verte ziet hij de open plek al en ziet hij een motor staan. Naast de motor staan twee personen. Een met een helm op en één zonder helm. Aan het haar te zien van de persoon zonder helm is dat Monique. Hij had ook niets anders verwacht. Willem haalt diep adem. Dit is het moment waarop alles op zijn plaats zal vallen. Alles wat er in de afgelopen dagen is gebeurd. Alles wat er is gebeurd in het verleden. Alles zal straks duidelijk zijn. Voor hem is dat een opluchting, voor de familie van de boswachter zal het duidelijk zijn. Jaap zal straks wel voor de rest zorgen. Maar hij weet één ding als dit achter de rug is, dan kan hij weer gewoon boer zijn. Dan kan hij alles weer doen wat hij voor die tijd deed. Dan hoeft hij niet meer na te denken over het verleden. Dan is alles goed. Al denkend komt hij dichter bij de plek. Hij is niet verbaasd dat de andere persoon zijn helm niet af doet. Hij had niets anders verwacht. Daarvoor kent hij de persoon te goed. Niet dat hij ooit gedacht had dat hij tot zo iets in staat zou zijn maar hij blijkt zich wel vaker vergist te hebben in mensen. Hij kijkt om zich heen. Jaap is nergens te zien dus dat zit wil goed. Op een kleine vijftig meter van de motor en de twee personen blijft hij staan. “Hier is de koffer. Kom jij hem halen of laat je Monique het doen?”, vraagt Willem terwijl hij op deze afstand blijft staan en zijn ogen gericht houdt op het tweetal.

 

De laatste twee delen. Ik heb ze allebei maar gepost want anders is het een raar slot na deel 53 en mis je nog wat informatie.

Dit deel heeft iets meer woorden dan de 400 maar anders was het niet klaar.

Deel 53

Willem voelt de adrenaline door zijn lijf gaan. Hij weet het wel wie er naast Monique staat al wil die persoon het verborgen houden.
“Je komt het maar brengen.”
“Waarom John, waarom moet ik het komen brengen? Waarom kon je niet op een normale manier vertellen tegen me dat jij en Monique verliefd zijn geworden? Waarom moest je daarvoor alles en iedereen tegen mij in het harnas jagen? Dat zelfs Harold, die mij zo dankbaar is, me moest verraden. Dat hij mij geld moest afhandig zien te maken? Ik kan er niets aan doen dat je broer overleden is aan ******. Ik kan er niets aan doen dat hij tegen jou verteld heeft dat ze mij hadden gezien op de dag dat de boswachter is doodgeschoten. Ik kan er niets aan doen dat het zo gegaan is als het allemaal gegaan is. Wie heeft het bedacht? Was Monique het? Was jij het? Waren het jullie samen? Was het dan zo erg dat je verliefd was op de vrouw van je beste vriend? Leg me maar uit hoe alles gebeurd is? Nee, je hoeft niet te vertellen wat je allemaal gedaan hebt om een rookgordijn te creëren. Nee je hoeft ook niet te zeggen welke dingen er allemaal gebeurd zijn. Ik wil alleen maar van je weten, waarom je het niet gewoon kon zeggen. Waarom moest het zo geheimzinnig gebeuren allemaal?”
“Dacht jij, dat jij ooit had willen scheiden? Dacht jij dat jij ooit aan mij Monique zou kunnen geven of af zou kunnen staan? Het was het einde van je bedrijf geweest. Je had de helft van je boerderij kwijt geweest. Ik wilde je dat besparen. De liefde die je voelt voor die boerderij, je land, alles, dat kon ik niet van je afpakken. Dus toen mijn broer vertelde dat hij via Sjaak gehoord had dat jij ook die dag in het bos was geweest en hij vertelde hoe hij de boswachter had vermoord, toen ben ik gaan nadenken. Ik wilde een soort gedenkteken maken voor mijn broer. Dus ik ben op zijn manier ook een bende gaan runnen. Ik heb inbraken gepleegd en de hut die hier in het bos lag weer in gebruik genomen. Toen kwam Harold die in geld nood zat. Hij wist dat ik veel geld had. Toen is het idee gaan spelen om met Monique weg te gaan om zo een eind te maken aan de geheime afspraakjes. Maar ik wilde je niet meer pijn doen dan ik je zou doen door Monique af te nemen. Alleen Harold was verslaafd en wilde jou op een bepaald moment niet chanteren. Daarvoor was je hem te dierbaar. Maar hij wist wel hoe het zat. Wat er gebeurd was met de boswachter. Dus toen heb ik hem gedwongen om een brief te schrijven en een email te sturen. Alleen werd hij gepakt omdat hij fraude pleegde voor het geld. Toen heb ik die steen door je ruit gegooid. En samen met Monique Boris gevangen genomen. Maar jij, jij wist Boris te bevrijden. Dus toen moesten we wel een volgende stap bedenken. Toen zou het zo zijn dat Monique ontvoerd was. En nu ben je hier met het geld. Dus geef die koffer nu maar hier, dan zie je mij en Monique nooit meer terug. Kan je ondanks alles toch op je boerderij blijven en kunnen Monique en ik een nieuwe start maken.”
“Kom de koffer maar halen en neem Monique maar mee. Doe maar waar je zin in hebt. Maar de koffer is leeg en Monique kan scheiden van me, het zal pijn doen, maar geen vrouw is meer waard als mijn boerderij die al jaren van vader op zoon is gegaan. Als Monique eerlijk tegen je geweest was dan had ze je verteld dat ik getrouwd ben op huwelijkse voorwaarde. Dus ze krijgt niets van de boerderij. Zeker niet met wat ik nu allemaal weet. En niet alleen ik weet het. Want ik mag een boer zijn maar dom ben ik niet. Een getuige heeft alles gehoord. En nu mogen jullie het uitzoeken. Ik ga terug naar mijn boerderij.” Willem draait zich om en loopt weg.

Het laatste deel en speciaal voor de volgers van het hele draadje. De slotzin is wat ik eerder al gezegd heb.

Deel 54

Willem staat met de spa in zijn hand aan het begin van een groot stuk land wat hij om wil spitten. Gisteren is hij uit het bos naar huis gegaan. Hij is in bed gaan liggen en hij heeft daarna geslapen tot aan deze ochtend toe. Henk is gisteren naar zijn vader en moeder gegaan en vanmorgen vroeg was Jaap aan de deur om het hele verhaal te vertellen hoe alles zat. En nu gaat hij aan de slag spitten, zijn hoofd leegmaken, nog een keer over alles nadenken. Dat John en Monique verliefd werden? Ach, daar kon hij niets aan doen. Hij steekt de spa in de grond. Dat Monique meegeholpen heeft om Boris te ontvoeren? Dat zit hem dwars omdat hij niet snapt dat ze zo laf het spel speelde. Weer steekt hij de spa in de grond en keert de aarde om. Dat ze zelfs een aandenken van hem kapot heeft gemaakt om hem te laten geloven dat ze ontvoerd is? Ach hoe langer hij erover nadenkt, hoe bozer hij kan worden. Waarom moest ze dit allemaal doen? Was er dan niets meer over van wat er allemaal gebeurd is tussen hun? Was de liefde die hij voelt voor haar dan niet van haar kant? Weer steekt hij de spa in de grond. Monique hoeft hij nooit meer te zien ook als is zij de moeder van zijn zoon. En weer een stuk grond omgekeerd. Hij probeert zijn gedachten te verplaatsen naar Harold en naar het sproeien op het land. Dat je door financiële zorgen boeren bedreigt om geld te betalen of anders hun biologische status af te pakken. Dat hij dus met foto’s kon laten zien dat er gesproeid was, hij begrijpt het niet. Antwoord zal hij wel nooit krijgen op al die vragen. Zeker nu niet meer. Harold mocht gisterenavond naar huis en heeft daarna zichzelf voor de trein gegooid om niet meer met zijn verleden te hoeven leven. Weer steekt hij de spa diep de grond in. Hoe het allemaal verder moet nu? Hij weet het niet. Het zal stil zijn op de boerderij. Zijn ouders hebben al gezegd dat ze wel bij hem willen komen wonen maar dat wil hij niet. Weer een stuk grond omgekeerd. Vanavond gaat hij langs bij Willeke. Die heeft zijn steun hard nodig. Hij hoopt dat ze elkaar tot steun kunnen zijn in de komende periode. Hij steekt zijn spa weer de grond in. Langzaam vindt hij de rust en langzaam bezinkt alles. Het zal misschien wel moeilijk worden maar toch zal hij zijn weg wel weten te vinden ook in de komende periode. Hij kijkt om en ziet de akker omgespit liggen...

EINDE


IK vond het geweldig om te doen. Dus geniet er van!!!