Drie plaatjes - één verhaaltje (4) - Oeps...!

De twee snuggere vrienden hadden er geen idee van hoe ze uit de toren konden ontsnappen. In de deur zat een luikje dat aan de buitenkant kon worden opengeschoven en waardoor af en toe iemand kwam piepen, om te kijken of de gevangenen er nog waren. Ze waren zo onder de indruk van de toestand waarin ze zich bevonden dat ze niet eens merkten dat het dak en de vloer van hout waren. Ze dachten alleen maar aan de ijzersterke tralies voor het raampje. Niet weg te branden of door te knagen, dat hadden ze al ondervonden.

 

Tja wat nu we zullen iets moeten doen bedenken of zo, maar wat. Laten we eerst maar een tukje gaan doen zei de draak ik ben er wel heel moe van geworden. Timmie dacht dat is best een goed plan. De vrienden vielen vrijwel gelijk in slaap en droomden....

 

In de droom zag Timmie de draak buiten lopen en en brandende toren op de achtergrond. De draak daarentegen zag in zijn een droom een knagende Timmie.

Toen ze wakker werden vertelden ze elkaar hun droom. Eureka riepen ze...dat we daar niet eerder aan gedacht hebben. Timmie knaagde vlug een gat en toen ze uit de toren waren gekropen zette Draak hem in brand zodat de anderen nooit meer iemand konden opsluiten.

 

De vrienden hoopten wel dat niemand hun had weg zien gaan want ze waren misschien nog wel heel boos na de fiasco.
Timmie ging gauw bij draak op de rug zitten om samen ergens anders heen te gaan.Draak vloog gelijk de lucht in op zoek naar verre oorden.

 

Ze vlogen over de Turtata oceaan en ondertussen maakten ze plannetjes. Ze vonden van zichzelf dat ze een goed team waren en ze besloten om hun kunstjes aan de wereld te tonen. Vuurspuwen, jongleren en knagen. Er kwam land in zicht en draak landde op het strand. Ze baanden zich een weg door het oerwoud en daar zagen ze een dorp. Hutjes met daken van droge bananenbladeren. De inlanders hadden allemaal een bot door hun neus en ze droegen rokjes van stro. Hier zouden ze vast succes hebben met het spuwen van vuur.

 

Voorzichtig liepen ze richting dorpje. Maar wat was dat nou , ineens ging Timmie de lucht in hing daar te spartelen in een net hoog boven de grond. Hij riep Draak om hulp maar o jee floep daar hing Draak ook in een net boven de grond te spartelen.

 

De inlanders sleurden twee reuzegrote ketels uit een hut en vulden die met water. Ze gooiden er citroengras in en paprika, een handvol koffiebonen en veel, heel veel chilipepers. ‘Mamaaa,’ piepte Timmie maar draak wist hem te sussen. ‘Ze willen het heet, dan krijgen ze dat,’ zei draak. ‘We zijn uit een toren kunnen ontsnappen, wat betekent dan een gevangenis die bestaat uit aan mekaar genaaide gaatjes? Fluitje van een cent toch?’ En hij ademde diep en deed ‘pffff’. Een klein vlammetje was genoeg om het net door te branden en draak deed hetzelfde met het net waarin Timmie vast zat.

 

De eilandbewoners wisten niet wat ze zagen. Vol ontzag keken ze naar draak en Timmie. Dit hadden ze nog nooit meegemaakt. Ze hadden dan ook nog nooit een draak en een bever in hun netten weten te strikken. Meestal was dat een konijn of een aap, of soms, als ze geluk hadden, een olifant maar daar konden ze eigenlijk niet veel mee doen want die paste niet in de ketel en die moesten ze dan noodgedwongen weer vrij laten.

 

Jaha ze hadden nog nooit een bever en een draak gezien. De aanvoerder viel op zijn knieën voor de draak en alle inlanders volgden zijn voorbeeld. Al buigen vroeg de aanvoerder of de grote en de kleine god nog wensen hadden? En zei gelijk dat hij en zijn mensen zeer vereerd was met zulk hoog bezoek.

 

Timmy en Draak hadden inderdaad nog heel wat te wensen. Ze begrepen dat de eiland bewoners hen als tovenaars zagen en daar zouden die twee schavuiten eens flink van profiteren. ‘Wel,’ zei de draak, ‘ik zou graag wat willen eten. We zijn van heel ver gekomen en ik sterf van de honger.’ ‘Ik ook,’ zei Timmy, ‘maar geen gekookte aap of zo, geef mij maar wat bladeren en boomschors.’

 

Nu wil het toeval dat er op het eiland maar één soort boom groeide. De Kapi-Kapiboom en die was voor de inlanders heilig. Daar mocht in geen enkel geval aan geknaagd worden, niet aan de bladeren, niet aan de schors en niet aan de takken of wortels. De boom mocht zelfs niet worden aangeraakt. Draak had daar geen moeite mee maar voor Timmie rees er wel een levensgroot probleem. En hij scheurde van de honger.

 

Zou hij nou stiekem een paar blaadjes achterover drukken en opeten? Of misschien toch wat anders zoeken om te eten,
maar wat dan?
Draak lust bijna alles maar hij echt niet.