Drie plaatjes - één verhaaltje (2) - Hoe kan dit nou?

Reus dacht diep na. Eigenlijk was het allemaal zijn schuld. Hij had de molenaar er toe aangezet om het brood te bakken. Hij had de bonenstaak gestolen en alle bewoners in de put met de spin gegooid. Het varken, de uil en het konijn gedwongen om een shirt voor hem te weven. Hij had de spin uit zijn reuzenland meegebracht om iedereen in toom te houden en het schaap moest eten voor de spin maken…Reus had daar nu vreselijk veel spijt van. Hij ging naar de molenaar en zei dat hij het brood niet meer nodig had.
Door het voetengroeidrankje was hij voorgoed van zijn complex verlost.

 

De molenaar schrok vreselijk toen hij die grote voeten zag en werd woedend. Reus tilde de molenaar op met twee vingers. ‘Jij hebt me bedrogen,’ zei hij, ‘jij hebt me niet verteld dat ook mijn armen zouden gaan groeien.’ De molenaar wist niet wat hij hoorde. ‘Waar heb je dat vandaan?’ ‘ Uit betrouwbare bron,’ zei de reus. ‘Zo betrouwbaar is die bron dan toch niet,’ zei de molenaar, ‘want dat is een leugen. Ze hebben je dat wijsgemaakt omdat ze graag weer terug naar huis willen, naar de bonenstaak maar die is er niet meer, haha!’
'Die is er nog wel want wij hebben hem en jij hebt een perenboom vermalen.'

 

Reus en molenaar kwamen uiteindelijk tot de slotsom dat Jolia en haar vrienden een leugentje om bestwil hadden verteld uit liefde. Liefde voor hun bonenstaak en voor elkaar. Jolia wou zo graag weer naar haar balkonnetje om op de uitkijk te staan. Haar geliefde zou niet lang meer wegblijven. En de bonenstaak moest zo snel mogelijk weer naar zijn vertrouwde plekje, anders zou hij doodgaan. Ze hadden nog een lange reis voor de boeg en niemand kende de weg naar huis. Wie weet wat ze onderweg nog allemaal zouden beleven!

 

De Reus wilde wel helpen zoeken naar de juiste plaats en zou gelijk de bonenstaak dragen.De molenaar was best wel jaloers dat de bonenstaak bewoners zoveel voor elkaar over hadden. Hij besloot dat hij dat ook wel graag zou willen zo'n vriendengroep en maakte een begin door ook te helpen zoeken.
Het enige wat hij nog wist dat je eerst langs de baharama"s moest.

 

Terwijl ze langs de bahama liepen, dacht de molenaar na. Hoe zij hij en de Reus het voor elkaar kunnen krijgen dat Jolia en haar vrienden hun zouden kunnen gaan vertrouwen. Zo dat ook de molenaar en de Reus heel veel vrienden erbij hadden

 

Eerst en vooral zouden ze erg goed voor de bonenstaak gaan zorgen. Bij elk bronnetje, watervalletje, beekje, riviertje…hielden ze halt om de bonenstaak een wortelbadje te geven. Bonenstaak dronk dan gulzig en zie, stilaan werden zijn blaadjes weer groen. Jolia zag hoe die twee hun best deden en ze was vol goede hoop dat alles weer op zijn pootjes…euh…wolkjes terecht zou komen.

 

Eenmaal aangekomen bij de plek waar de staak moest komen te staan, stond de staak al in volle bloei. De molenaar en de reus deden er alles aan om alle vrienden op de goede plek te zetten. Er kwam een mooie rode warme gloed over de staak heen. Alle vrienden begonnen te stralen. De molenaar en de reus hadden nog een feest in petto. Het werd een knalfeest. Met veel muziek, rode bowl en smooties. Er werd gedanst en gelachen. Jolia vroeg de molenaar en de Reus of ze langs willen komen als ze zich verveelden. Ze begonnen te stralen. De reus en de molenaar hadden er ineens veel vrienden bij gekregen. Ze beseften hoe waardevol echte vrienden zijn. Ze beloofden vaak langs te komen.

 

En Jolia stond weer op de uitkijk. Ze tuurde in de verte en daar zag ze een stipje, niet groter dan een speldenkop. Het stipje werd een stip en hoe dichterbij het kwam, hoe meer het op een paard en een ruiter begon te lijken. Haar hart bonsde en in haar buik begonnen vlinders te fladderen. Hij was het! Haar geliefde op wie ze zo lang had gewacht kwam daar in volle vaart aandraven. Even later lag ze in zijn armen en ze huilde van geluk. Het leven kon niet mooier meer worden.

 

Gauw vertelde ze hem van hun grote avontuur, haar geliefde was zwaar onder de indruk dat ze de spin de reus en de molenaar had getrotseerd .Nou wist hij het zeker dit was de vrouw waar hij voor altijd bij wou blijven en samen de toekomst onder ogen zien.