Drie plaatjes - één verhaaltje (2) - Hoe kan dit nou?

Ik weet het zo,n wijze uil is vast te vertrouwen en die spin keek wel heel hebberig.
Die molenaar wil me voor de gek houden, ik wacht tot hij weg is en vraag het nogmaals aan de de dieren.

 

Even later ging de molenaar weer terug om nog meer meel te malen. Dait is vast voor een reusachtig brood net als dat hele grote T-shirt dacht Jolia. Nu de molenaar weg was vroeg ze nogmaals de uil om raad. Zijn mijn vriendjes misschien door de reus gevangen? en wat heeft de reus met de bonenstaak gedaan?

 

‘Gestolen’, zei de uil, 'met wortel en al uit de grond getrokken. De molenaar maakt voor de reus een brood en de bonenstaak ligt ergens te drogen om daarna gemalen te worden. Het bonenstaakmeel gaat dan mee onder het deeg. De reus wil dat zo omdat bonenstaakmeel de eigenschap heeft om voeten te doen groeien. Reus heeft namelijk hele kleine petieterige voetjes en een heel zwaar complex. het droogproces duurt wel een paar weken. Jolia, je hebt nog even om de reus en de molenaar te stoppen en de staak en je vriendjes te redden. Doe het! 'Maar hoe?' dacht Jolia en traantjes stroomden over haar wangen.

 

Dan moet ik gauw de staak zoeken voor die verloren is. Anders kan ik alleen nog een nieuwe boon planten en voor die weer zo groot is , dat duurt lang.
Waar zal ik eens beginnen? Ow wat is dit moeilijk allemaal, snif.

 

Jolia ging nog een keer de wijze uil om raad vragen. Maar wat bedoelde de uil nu met: tropisch voetengroeimiddel? War kan je dat halen? de uil fluisterde ook nog iets over een tropisch wollen beest dat kom helpen en vloog toen weg.

Wat moet Jolia nu beginnen? Wee kan ze vragen wie/wat dat tropisch wollen beest is?

 

De gedachte aan haar geliefde die ergens ten velde vocht voor vrijheid, en waar ze op haar wolkje al zo lang op wachtte, gaf Jolia moed. Ze moest en zou de bonenstaak redden zodat ze weer op de uitkijk kon staan, tot hij weer zou keren. Ze droogde haar tranen en begon diep na te denken. Eerst en vooral moest de spin worden uitgeschakeld want ze wist bijna zeker dat in de put, de andere bewoners van de staak gevangen werden gehouden. Als ze die kon bevrijden, dan had ze hulp van haar vrienden. Terwijl ze richting put liep, zag ze in de verte een rookpluim opstijgen. Was daar iemand? Ze liep er naar toe en zag een schaap die in een pot stond te roeren.

 

Hallo mevrouw schaap wat bent u aan het maken?Dit is het eten voor de spin antwoorde mevrouw schaap.
Hmm eten voor de spin wat zou ik daar toch mee kunnen om van hem af te komen?

 

Mevrouw schaap was natuurlijk niemand anders dan het tropisch wollen beest waar de wijze uil het over had, een echt tiki schaap!.
Jolia keek nog eens naar het geheimzinnige brouwsel in de ketel en en vroeg zich af of het Mevrouw Schaap en de kant van alle beesten stond in plaats van de reus te helpen zoals de molenaar en de spin.

 

Mevrouw Schaap vindt de spin dat lekker?
Dat mag ik toch wel hopen antwoorde Mevrouw Schaap anders word die spin heel boos en wil hij mij opeten.
Ik heb er echt mijn best opgedaan om hem tevreden te houden anders komt hij uit de put om mijn vriendjes op te eten.

 

En Jolia wist meteen dat de ‘vriendjes’ waar het schaap het over had, de uil, het varken en het konijn waren, die bezig waren om een T-shirt te maken voor de reus. Zij werden ertoe gedwongen en zo ook het arme schaap. …eten voor de spin… Jolia kreeg een idee. ‘Schaap...’, zei ze, ‘...zou het mogelijk zijn om een slaapmiddel of iets dergelijks, in het eten te mengen?’ ‘Wat een goed idee! Valeriaan heb ik nodig en slaapmutsjes, heel veel slaapmutsjes.’ ‘Met of zonder pomponneke?’ 'Maakt niet uit...,' zei het schaap, '...ga nu maar snel op zoek en breng me alle slaapmutsen die je kan vinden...en een paar takjes valeriaan!'

 

En Jolia rende meteen weg.Om zoveel mogelijk Valeriaan te zoeken en te plukken voor het schaap. Ze rende en rende. Wel een uur lang. Toen ze even aan het uitrusten was zag ze een sneeuw-kameel. Ze vroeg aan het kameel of hij wist waar Valeriaan groeide. Waar heb je die voor nodig vroeg het kameel. Jolia vertelde het hele verhaal. Klim maar op mijn rug. Ik weet het te vinden. We gaan zo snel mogelijk

 

Jolia klom voorzichtig op de rug van de sneeuwkameel. Die zette het gelijk op een lopen naar het kruispunt.
Daar zag Jolia een wegwijzer met open plek woelige weide en akkerland, ze kwamen van de open plek en gingen naar de woelige weide.

 

De woelige weide stond vol onkruid. ‘Groeit hier ook valeriaan?’ vroeg ze. ‘Zeker,’ antwoordde de kameel. ‘Ik heb ook slaapmutsjes nodig. Waar kan ik die vinden?’ ‘Hier.’ ‘Hoezo? Ik zie ze niet.’ 'Die gele bloemen daar, dat zijn slaapmutsjes’ zei de kameel. ‘O, ik dacht dat het schaap echte slaapmutsjes bedoelde…met een kwastje...ik wist niet dat het ook een plant was.’ Jolia zocht valeriaan en slaapmutsjes en plukte zoveel ze kon dragen. 'Kameel, breng me terug naar het schaap asjeblief. De tijd dringt en ik wil zo graag weer naar mijn wolkje.'

 

Kameel ging gelijk liggen zo dat Jolia weer op kon stijgen.Hoei daar vloog ze er bijna af toen kameel ging staan.
Zo nu gauw naar Mevrouw schaap en eens kijken of dit genoeg is.

 

Bij mevrouw schaap aangekomen klom Jolia zo snel mogelijk de kameel weer af en gaf de valeriaan en de slaapmutsjes. Mevrouw schaap begon te stralen. Wat heb je er veel van mee gebracht en wat ben je snel terug. Jolia stelde haar sneeuw kameel voor aan mevrouw schaap. Welkom zei mevrouw schaap. We kunnen alle hulp gebruiken. Mevrouw schaap begon snel met koken

 

Jolia ging haar gauw helpen roeren, oef dat was best zwaar zo'n grote pot.Opeens riep Mevrouw schaap o o wat dom.
Nou ben ik nog wat kruiden vergeten om de smaak van valeriaan te maskeren.

 

Welke kruiden mevrouw Schaap , vroeg Jolia. Misschien wil Sneeuwkameel mij nog wel een keer helpen. Mevrouw Schaap ging vlug een lijstje schrijven. Munt, koriander, fluitekruid en en ...... Oh nee wat was ook al weer het vierde kruid?

 

Sneeuwkameel zullen we eerst deze kruiden zoeken?De kameel vond het prima en stelde voor om gelijk maar naar de woelige weide te gaan om alvast naar munt, koriander en fluitenkruid te zoeken.
Hier neem dit mandje mee zei mevrouw Schaap dan denk ik ondertussen nog even.

 

Mw schaap dacht na. Ze kreeg er een beetje hoofdpijn van. Het denken werd trager. Wat was nou weer dat laatste kruid wat ik nodig heb. Mw schaap begon er al van te huilen omdat ze er niet op kon komen. Toen ze het begon op te geven wist het het ineens weer. Het was venkel. Ja venkel riep ze blij. Hoe kon ik dat vergeten

 

Maar Jolia en Sneeuwkameel waren al weg en Schaap moest zelf op zoek naar venkel. Zij kon niet wachten tot Jolia terug was met de andere kruiden. Ze draaide het vuur onder de kookpot uit, wat ze van zichzelf heel verstandig vond, en ging op pad. Schaap wist alleen niet goed welke kant ze op moest. Ze was, net als de andere, weggerukt van de bonenstaak en ze wist niet precies waar ze nu eigenlijk was en welke richting ze uit moest om bij de markt te komen. Oriëntatieproblemen had ze altijd al gehad.