Drie plaatjes - één verhaaltje (1) - Er tussenuit...

Na heel hard werken stond het tentje stevig verankerd naast het hotel, gelukkig waren daar haken om de scheerlijnen aan vast te maken en ook nog boven op een mooi heuveltje.Daar kwam Klaus aan om over het recept te praten terwijl Kitty zich even aan het optutten was.

 

Het onweer van vannacht viel nog mee. Tentje was blijven staan en omdat ze boven op een heuvel zaten was er geen wateroverlast. Piet had de hele nacht liggen piekeren over het recept. Klaus was met een paar ideeën aangekomen maar die lag nu dicht bij zijn bruidje in het hotel. Tegen de ochtend ging Piet naar het hotel om de kok zijn recept te brengen. Hij hoopte vurig dat de kok tevreden was en dat ze niet voor altijd vastzaten op het eiland. Het zonovergoten (na de regenbui van vannacht) eiland van rust en stilte. Piet wilde nu eindelijk van zijn vakantie genieten…maar niet voor eeuwig. Zijn boerderijtje had hem ook nog nodig.

 

De kok was laaiend enthousiast over het recept. Hij ging het meteen uitproberen en die avond moesten alle gasten het proberen.
Iedereen vond het ontzettend lekker en de kok nam het besluit het op het menu te zetten. De opdracht was dus geslaagd.

 

Eindelijk kon Piet zijn vakantie beginnen. Hij lag tevreden in een ligstoeltje bij het strand, mooie meisjes reikten hem verse vruchten aan, Tulpje lag naast hem op een handdoekje met zijn stengeltje in het zeewater, Klaus en Kitty kwamen voorlopig niet uit hun kamer. Die hadden elkaar nog zoveel te vertellen.
En Piet sloot zijn ogen, dacht aan alle mensen en dieren die ze onderweg ontmoet hadden, aan alle avonturen die ze hadden beleefd
‘en’, mompelde hij, ‘het was de moeite waard’.

 

Ja zeker weten dit was eigenlijk een super vakantie. We hebben van alles gezien veel mensen en dieren gesproken van alles beleeft en nu genieten en relaxen.Ineens bedacht hij zich hoe of de terug weg zou verlopen ze waren natuurlijk wel een heel eind van huis.

 

En Piet begon opnieuw te piekeren. Hij wilde hier wel heel graag blijven, bij Klaus en Kitty, hier op het eiland waar alleen maar rust en vrede heerste. Maar hij wist ook dat zijn boerderij op hem wachtte. En aan vakantie komt nu eenmaal een einde. Hoe ze terug moesten? Meestal ga je dezelfde weg terug maar dan in omgekeerde richting. Hij hoopte dat ze onderweg weer niet allerlei opdrachten moesten uitvoeren. Toen kwam er een meisje naar hem toe. Ze had een brief voor hem. Een brief van Pip en Po, zijn knechten.

 

Beste baas boer Piet, wij voelen aan onze voeten en armen en benen en hoofd, kortom, aan ons hele lijf dat ook wij dringend toe zijn aan vakantie. Het kaartje dat je ons stuurde doet ons dromen van zonnige stranden en wuivende palmbomen maar wij zijn niet van plan om via de eilanden te komen. We hebben een yellow submarine gehuurd en morgen vertrekken we. Baas, je weet dat de boerderij niet lang onbeheerd kan achterblijven en de koe heeft gekalverd en de schapen moeten geschoren worden en blablabla….tot morgen! Pip en Po.

 

Ow maar als hun hier landen met die yellow submarine dan kan ik hem toch huren voor de terugreis?
Want mijn beestjes kunnen niet zonder verzorging ook niet voor een dag.

 

Piet was boos op zijn knechten. Hoe konden ze om zomaar de boerderij te verlaten terwijl hij met vakantie was, en die vakantie was nog niet voorbij. Hij wou nog genieten van de laatste dagen op het eiland en dan pas terugkeren naar huis. En daar kwam dat gele duikbootje boven water. Het luikje ging open en twee stralende knechten zwaaiden naar hem. ‘Joehoe! Baas Piet! Hier zijn we dan!’ Piet was uit zijn humeur. ‘En de boerderij?’ ‘Geen nood baas, we hebben de buurman gevraagd om de boerderij in de gaten te houden. Kippen voeren, sla oogsten…komt goed hoor.’

 

De knechten stelden Piet gerust. Hij hoefde zich geen zorgen te maken over zijn boerderij. Die was in goede handen. Pip en Po hadden meteen de mooie meisjes in de gaten, Klaus en Kitty lagen op hun handdoekjes te zonnen. Tulpje genoot van het koele water en Piet lag tevreden in zijn ligstoeltje. Eindelijk vakantie! En geen zorgen om weer thuis te komen wanneer de vakantie ten einde was. Ze hadden een duikboot om terug te varen.

 

De vakantie liep ten einde en Kitty heeft voor vanavond een afscheidsfeestje georganiseerd.
Morgen gaat Piet samen met tulpje varen op de submarine en terug naar zijn boerderij.
Piet ging nog wel even de submarine inspecteren want het was al een hele oude krakkemikkige onderzeeër.
Als die het maar volhoud dacht Piet bij zichzelf.

 

Werkt zo’n ding op elektriciteit of benzine, vroeg Piet zich af. Want hij was echt niet van plan om onderweg te zinken.

 

Laat ik hem maar even inspecteren dan weet ik in elk geval wat erin moet.Waar zit het dopje
Aha gevonden , ow dat had ik mooi mis geen elektriciteit en geen benzine maar diesel.

 

Diesel is in ieder geval wat veiliger dus de tank maar volgooien.
Vervolgens ging Piet de onderzeeër vaarklaar maken en een veilig plekje zoeken voor de zingende tulp.
Zo, dat is ook weer geregeld. Morgen kan ik vertrekken.
Nu eerst maar snel naar het afscheidsfeestje en daarna naar bed om morgen goed uitgerust te kunnen vertrekken.

 

Langzaam werd Piet wakker, het zonnetje scheen op zijn neus.
Vandaag ga ik lekker naar huis terug naar mijn beestjes.Heerlijk.

 

Hij pakte vlug al zijn spulletjes en natuurlijk de zingende tulp. Daarna nam hij afscheid van al zijn nieuwe vrienden. Van de kok van het hotel kreeg hij een extra grote portie van zijn eigen bedachte recept mee voor onderweg.

Vlug stapte Piet in de onderzeeer en zette koers naar de boerderij.

 

En Tulpje zong de hele tijd.
Wij gaan terug in een gele submarine, gele submarine,gele submarine. En onderweg, dan zinken we misschien, dan zinken we misschien,dan zinken we misschien. Wij gaan terug naar onze boerderij, onze boerderij, onze boerderij. Naar de kippen en de schaapjes in de wei…' En Piet werd haast gek en schreeuwde: Hou op! Hou op asjeblief of je mag Wilson achterna.'
‘Wilson...wie is dat ???’

 

Voor jou is het genoeg te weten dat arme wilson teveel zong en daarom nu als los hoofd verder leeft, sprak boer Piet. Vlug hield de zingende tulp haar mond en hielp boer Piet met het uitzetten van de koers terug naar de boerderij.

Alles ging voorspoedig en na een aantal uur varen kwam de boerderij en zijn bewoners in zicht.

 

o wat fijn we zijn weer thuis, eens even kijken hoe mijn landje erbij ligt en hoe mijn diertjes het doen.
Alles is keurig voor elkaar gelukkig.st west thuis best.

 

Hij pakte zijn valiesje uit, zette Tulpje in een vaas en koffie voor de buurman. Piet had heel wat te vertellen en buurman zei dat alles goed was gegaan op de boerderij. Hij zei dat de knechten hem hadden gevraagd….Knechten! Pip en Po! Die twee waren achtergebleven op het eiland en Piet wist zeker dat ze dat bewust hadden gedaan. O, die twee…twee…wacht maar…ik zal ze…ik zal ze…