Drie plaatjes - één verhaaltje (1) - Er tussenuit...

Hallo Minoesch zeiden ze allemaal in koor.
Miauw zei Minoesch, ik ben de koningin van dit prachtige eiland.
Wat komen jullie hier doen?

 

Tja, dat weten we zelf niet. Het is de bedoeling dat we naar dat eiland daar ginds in de verte gaan. We kregen overal een opdracht anders konden we niet verder.
Piet hoopte stiekem dat ze hier zomaar een bootje zouden krijgen want de tijd begon te dringen. Zijn vakantie zat er bijna op en nog had hij geen seconde rust gehad.

 

Minoesch zei zullen we eerst een hapje eten want ik heb wel zin aan wat.Dus als jullie even alles klaar zetten kunnen we onder het eten eens even kijken hoe jullie naar het volgende eiland kunnen gaan.

 

Terwijl ze zaten te eten kregen ze het gezelschap van prinses Kitty-Rouge, de dochter van Koningin Minoesch. Beeldschoon was ze in haar rood-zwart gestreepte rokje. Ze had een rode bloem achter haar oortje en flapperde zichzelf koelte toe met een rode waaier. Ze keek uitdagend naar Klaus en toonde koket haar slanke pootje. Klaus kreeg een kleur. ‘Ik denk,’ zei Minoesch, ‘dat ik een opdracht voor jullie heb’.

 

Ons prinsesje heeft nog een jonger broertje, die heb ik al een tijdje niet gezien omdat hij nog erg speels is.
Jullie opdracht luid ; zoek mijn zoon het prinsje.

 

Ze namen de opdracht aan en gingen op pad. Onderweg liepen ze hardop te bedenken hoe ze dit het beste konden aanpakken en hoopten zo snel mogelijk de verloren zoon terug te kunnen brengen. Zodat ze snel verder kunnen gaan met hun eigen reis.

 

Want ja zo'n kleine ondeugd kan natuurlijk overal uithangen.Zullen we eerst in een boom klimmen en vandaar eens goed over het eiland kijken?

 

Ze klommen in een boom en zagen een huisje. Daar woonde Archie Médès, een slimme wetenschapper. Ze gingen naar hem toe en vroegen of hij misschien wist hoe je verloren katertjes zoekt. Die avond zat Archie in bad en dacht diep na. Opeens riep hij: EUREKA! ‘Ja, wat scheelt er? Moet ik je rug komen schrobben?’ ‘Nee’, zei Archie, ik heb het gevonden! Ik weet bijna hoe je verloren katertjes kan opsporen. Ga nu maar en laat me nog even verder nadenken.’ Eureka liep de badkamer uit en zuchtte diep. Ze mompelde: 'Moet ie daar zo lang over nadenken, ik weet al heel lang hoe je dat doet. Je roept gewoon poesie poesie en dan komt die wel.

 

Ja en als je dan ook nog met wat lekkers rammelt moet het helemaal goedkomen. Wacht ik zal het onze gasten wel vast vertellen dan kunnen ze op zoek naar het katertje en dan kan Archie lekker in bad blijven.Wacht ik geef ze gelijk een pak brokjes mee.

 

En zo kwam het dat Piet en Klaus over het eiland liepen schuddend met een pak brokjes.
Poesie....Poooeeessiiieeee.
Hé wat hoor ik daar rechts Klaus?

 

Er ruiste wat door het struikgewas. En ja hoor, het was de Prinsenkater. Dat konden ze meteen zien omdat hij een kroontje op zijn hoofd had. ‘Waar was je al die tijd?’ vroeg boer Piet, ‘je moeder is heel erg ongerust hoor.’ ‘Wel, ‘ zei katertje, ‘ik was in slaap gevallen en toen kwam daar een wit konijn met een brilletje en toen een ei dat kon praten en toen een griffeloen of zoiets en toen moest ik een koekje eten en toen..en toen…’Is al lang goed’ zei Klaus, ‘verzin maar wat anders voor je moeder, want die gaat je toch niet geloven. Kom nu maar mee naar huis, zodat wij onze reis kunnen verder zetten.’

 

Oke oke ik ga al en weg was hij.Oeps was hij nu naar zijn moeder of had hij weer de benen genomen?
Laten we gauw naar de koningin gaan en kijken of hij is gearriveerd.

 

Gelukkig was het prinsje terig gegaan naar zijn moeder en was dit probleem opgelost.
Als dank kregen ze allemaal een gezellige "Picknick" aangeboden en genoten er met volle teugen van.
Het viel boer Piet op dat Klaus, onze gespierde kater, wel erg dicht bij Minoesch ging zitten en zachtjes met haar giechelde.
Zou Klaus verliefd aan het worden zijn en boer Piet in de steek laten?

 

'En ja, Klaus was verliefd maar niet op Minoesch. Ze zaten wel dicht bij elkaar en giechelden omdat Klaus haar net had verteld dat hij een oogje had op haar dochter, Kitty-Rouge. Hij giechelde uit verlegenheid en Minoesch omdat er eindelijk een man was komen opdagen voor haar dochter en omdat Minoesch had toegestemd toen Klaus haar had gevraagd of hij met Kitty mocht trouwen. Klaus zei: ‘Piet, ik heb een belangrijke mededeling. Ik ga trouwen met Kitty-Rouge'. Kitty had al eerder ‘ja’ gezegd en ze straalde. Maar Piet vreesde dat hij nu zijn reis alleen moest verder zetten. Hij zou Klaus wel heel hard missen.

 

Hij durfde het niet te vragen, maar hij was wel heel blij voor Klaus dat hij een partner had gevonden.
Gelukkig begon Klaus er zelf over.Hij zij dat hij had overlegt met Kitty-Rouge en dat zij dat eiland ook wel eens wou zien.
Wat een mazzel.

 

En Kitty-Rouge zag dat Piet toch wat verdrietig was nu hij zijn reisgezel kwijt was. Ze voelde zich bijna schuldig maar ineens kreeg ze een geweldig idee. 'Klaus' zei ze, 'Klaus mijn allerliefste, en als we nu onze huwelijksreis naar Bobbejaanland eens annuleren en mee gaan met Piet...Dat eiland ginder ver, het schijnt daar erg rustig te zijn. En altijd zon, en vriendelijke mensen en ik ben er nog nooit geweest.'
Klaus vond het een geweldig idee en Piet wist met zijn blijdschap geen blijf.

 

Laten we dan gauw voorbereidingen treffen om naar het volgende eiland te gaan.Eens even kijken we hebben een roeiboot, de nodige proviand en drinken.Volgens mij hebben we alles.

 

O en natuurlijk niet te vergeten onze zingende tulp.
Zo gezegd en gedaan begon de volgende tocht over zee naar het volgende eiland.
Ze konden hem in de verte al zien liggen. Na een paar uur flink doorroeien kwamen ze aan op het volgende eiland.
Het begon langzaam donker te worden en ze zetten snel de tent op om te gaan rusten toen het tropische weer plotseling omsloeg.
Als dat maar goed gaat.

 

Ze wisten toen nog niet dat hun opdracht op dit eiland zou worden iemand over te halen om in het receptendraadje een mierzoet eilandrecept te plaatsen. Als dat niet lukte dan zaten ze eeuwig vast op dit eiland!

 

Ze hadden eindelijk hun eindbestemming bereikt maar de problemen waren nog niet van de baan. Er was een zwaar onweer op komst en bovendien was er een brief gekomen van Don. Ze moesten de kok van het hotel een nieuw recept bezorgen. 'Straks,' zei Piet, 'straks doen we dat. Er is nu ander werk te doen. Klaus en Kitty kregen in het hotel de bruidssuite maar Piet en Tulpje moesten in het tentje. ze mochten pas in het hotel overnachten zodra de kok het recept had. In de verte lhoorde Piet het gerommel van de donder en hij ging snel aan het werk. Het tentje mocht niet wegwaaien of onder water lopen. Vakantie? Rust? Zonovergoten?