Drie plaatjes - één verhaaltje (1) - Er tussenuit...

Als iedereen in slaap is ziet hij in de verte in het water een eiland, zou dat het zijn?
Kijk daar ligt een roeiboot als ik die nu eens leen.

 

Hij stapt in het roeibootje en roeit naar de overkant.
hmm, geen zon, geen cocktails in kokosnoten. Hoe kan ik de zon volgen als het niet door de bladeren van de bomen kan komen.
Daar staat een bordje... "welkom in het mooie bos" en eronder staat "boomhutten toegestaan".
Piet kijkt omhoog en ziet een prachtige boomhut met een bordje "te huur".

 

En denkt nee dat doe ik niet ik heb toch mijn tent bij me.
Laat ik eens naar de andere kant lopen eens kijken of daar het lekkers is.

 

aan de andere kant van het eiland zag hij de zee liggen. welgemoed stapte hij door na de nacht in zijn tentje door gebracht te hebben. maar wat nou verder denkt hij onder het lopen ik heb geen eten meer voor onder weg en hier zie ik niets alleen bos en in de verte de zee. zou ik daar wat te eten vinden?

 

toen zag hij plots iemand met niet nader omschreven kleding zwaaien.heee,mischien heeft die man wel iets te eten voor me dacht piet envoorzichtig liep hij richting de vreemde man

 

Het was Don Stoof, de toezichthouder van het eiland en die zei dat het hele eiland toegankelijk was maar dat het verboden was om te vissen of om kokosnoten te plukken. Tentjes mochten niet langer dan drie dagen blijven staan. Verder was je vrij in je doen en laten.

 

oke, boer piet kon drie dagen zijn tent laten staan, maar hoe dan verder. hoe kwam hij alsnog op het eiland. en belangrijker hij moest eerst wat te eten vinden. hij ging zoeken of er casaves in de grond zaten

 

Piet dacht diep na over wat de opzichter hem had gezegd. Hij besefte ineens dat de tentenwet, het ‘verboden te vissen’ en het ‘kokosnoten laten hangen’ alleen van toepassing was op het eiland en daar bevond hij zich nog niet. Hij had dus alle tijd om een voedselvoorraad aan te leggen.

 

Terwijl hij druk aan het zoeken was zag hij uit een ooghoek vreemde blauwe poppetjes of beestjes.
Hmm wat zouden dat toch voor tja dingetjes zijn terwijl hij ondertussen gauw zijn knapzak met voedsel vulde.

 

Piet vroeg snel aan de zingende tulp of ze een liedje kon zingen en daar begon de tulp: "Wat ruist er door het struikgewas...... struikgewas. Ik zou wel willen wat het was....
Misschien is het wel een Smurf?

 

Wacht dacht boer Piet nou weet ik het.Dit is het eiland van Don Schoof met zijn blauwe knurfsmurfjes.
Dan is dat ook niet het eiland wat stinky bedoelde. Dat is nou jammer.

 

Piet bedoelde natuurlijk Don Stoof, en inderdaad, hij was op het Smurfeneiland. Dit was niet wat hij zocht. Maar de Smurfen zouden hem wel kunnen helpen bij zijn zoektocht naar het eiland. Hij vroeg de opzichter of Eilandzoeksmurf in de buurt was.

 

De opzichter zei dat hij wel even wilde zoeken naar de Eilandzoeksmurf.Want tja die doet zijn naam elke keer eer aan door zoek te raken.
Maar als we nou eens in de boomhutten kijken allemaal dan moeten we hem toch kunnen vinden.

 

de smurfen gingen zoeken bij de boomhutten maar vonden de eilandzoeksmurf niet maar kijk wie er wel in de boomhut zit....... een stapel varkentjes die daar met hun vrouwtje zitten. maar ja die wisten de weg ook niet en hadden het over maar 1 ding... heb je chocolade?

 

Ja hoor, zei boer Piet, ik heb echte Belgische sjokolat bij me, van het merk Kotedoor en jullie krijgen die van me. De varkens begonnen te juichen en te dansen waardoor de hele stapel omviel. Het gejuich werd gekrijs en de vrouwtjes lachten zich een breuk. Op het strand lag een kudde schildpadden vredig te slapen en door het lawaai van de instortende stapel varkens, werden ze wakker. Vliegensvlug haasten ze zich naar de plaats van het onheil.

 

De varkens hadden ruzie gekregen want niemand wilde Belgische sjokolat met nootjes.
Boer Piet had nu helemaal geen idee meer waar het mooie eiland zou liggen.

 

Piet werd een beetje moedeloos. Hij zocht een plekje voor zijn tent en legde zich neer op zijn luchtmatrasje. De tulp zong een slaapliedje voor hem.
Slaap Pietje slaap, daarbuiten loopt een slingeraap,
en varkens lusten geen nootjes, de beren die smeren broodjes
Pietje, droom maar zacht, want Tulpje houdt de wacht.

 

Op eens werd Piet ruw wakker door een hoop getrommel wat is dat nou dacht de boer.
Het was zijn tulp die een bezoeker aankondigde.

 

De bezoeker vertelde Piet dat hij wist waar het beloofde eiland lag. Omdat de bezoeker er niet erg betrouwbaar uitzag met zijn zwarte lapje besloot Piet de zingende tulp te vragen wat zij er van dacht.

 

Het was Klaus, de gespierde Kater, die vanwege de zomerspelen aan het trainen was.
Hij zal vast wel weten waar dat mooie eiland zal liggen, hij komt overal om te sporten.
Laten we Klaus vragen waar het eiland is.